| تأثیر مداخله مبتنی بر بازی درمانی بر خودکارآمدی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری |
| کد مقاله : 1149-2TSSNCONF |
| نویسندگان |
|
پروانه حیدری1، آیدا احمدی2، سالار عبدالملکی *3، علی عبدی4 1کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، فرهنگی شاغل در آموزش و پرورش شهرستان قروه 2کارشناسی زمین شناسی دانشگاه پیام نور همدان – واحد بهار، فرهنگی شاغل در آموزش و پرورش شهرستان قروه 3مدیر مرکز سنجش، آموزش، توانبخشی و مداخله بهنگام رشدی تربیتی قروه 4کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید مسعودی همدان، فرهنگی شاغل در آموزش و پرورش شهرستان قروه |
| چکیده مقاله |
| هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مداخله مبتنی بر بازی درمانی بر خودکارآمدی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری بود. خودکارآمدی،کنش های آدمی را به وسیله فرآیندهای شناختی، عاطفی و انگیزشی تنظیم می کند. این باورها بر اینکه افراد چگونه فکر می کنند، چگونگی رویارویی با مشکلات و پشتکارشان، کیفیت سلامت هیجانی، و اینکه آسیب پذیری شان در مقابل افسردگی وتنیدگی چگونه است و چطور در یک موقعیت حساس، بهترین تصمیم را اتخاذ می کنند، اثر می گذارد. طرح پژوهش حاضر در قالب یک طرح مطالعه تک موردی A-B انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دارای اختلال یادگیری شهر قروه بود و برای جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه استاندارد سنجش خودکارآمدی Morris (2002) (SEQ-C ) مورد استفاده قرار گرفت. با مراجعه به مراکز اختلالات یادگیری با استفاده از نمونه گیری در دسترس، 4 دانش آموز دارای اختلال یادگیری که در مقیاس خودکارآمدی موریس نمره بین 23 تا 38 بدست آورده بودند به مطالعه دعوت شدند. مداخله به مدت 12 جلسه 2 بار در هفته برای هر فرد به صورت جداگانه انجام گرفت. 3 بار اندازه گیری در خط پایه ، 3 بار اندازه گیری در طول مداخله در جلسه های چهارم، هشتم و دوازدهم و 2 بار اندازه گیری در مرحله پیگیری انجام شد. نتایج تحلیل دیداری و کمی داده ها نشان داد که در مجموع مداخله تاثیر مثبتی بر خودکار آمدی هر 4 دانش آموز داشت. نتایج پژوهش در مجموع نشان داد که بازی درمانی می تواند خودکارآمدی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری را افزایش دهد. |
| کلیدواژه ها |
| بازی درمانی، خودکارآمدی، اختلال یادگیری ، دانش آموزان. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
