پیش بینی خودفراموشی بر اساس طرد اجتماعی و خودانتقادی در والدین کودکان با نیازهای ویژه

کد مقاله : 1150-2TSSNCONF

نویسندگان

jabar saleh * دانشگاه فرهنگیان

چکیده مقاله

این پژوهش با هدف پیش بینی خودفراموشی بر اساس طرد اجتماعی و خودانتقادی در والدین کودکان با نیازهای ویژه انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود که تعداد 150 نفر از والدین دارای کودکان با نیازهای ویژه درشهر سنندج که مشغول به تحصیل بودند با استفاده از روش نمونه گیری با به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه طرد اجتماعی، خودانتقادی و خودفراموشی استفاده شد. برای تجریه و تحلیل اصلاعات گرد اآوری شده از روش امار توصیفی( فروانی ، میانگین، انراف استاندار9 و امار استنباطی ( همبستگی پیرسون و رگرسیونچندگانه به روش همرمان استفاده شد نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین طرد اجتماعی با خودفراموشی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، بین خودانتقادی با خودفراموشی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و خودانتقادی و طرد اجتماعی قدرت پیش بینی خودفراموشی را دارند. بنابراین می توان گفت که طرد اجتماعی و خودانتقادی از متغیرهای مهم و موثر بر خودفراموشی می باشند

کلیدواژه ها

خودفراموشی، طرد اجتماعی، خودانتقادی

وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر