| اثربخشی برنامه مبتنی بر فرزندپروری مثبت بر کفایت اجتماعی و روابط والد فرزند مادران دارای کودک اوتیسم شهر سنندج |
| کد مقاله : 1179-2TSSNCONF |
| نویسندگان |
|
مختار ویسانی * عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان کردستان |
| چکیده مقاله |
| هدف از این پژوهش، تعیین اثربخشی برنامه مبتنی بر فرزندپروری مثبت بر کفایت اجتماعی و روابط والد-فرزندی مادران دارای کودک اوتیسم بود. با توجه به هدف تحقیق، تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است که در آن یک گروه مداخله و یک گروه کنترل با هم مقایسه شدند. جامعة مورد مطالعه در این پژوهش مادران دارای کودک با اختلال طیف اوتیسم شهر سنندج بودند که در انجمن اوتیسم سنندج پرونده داشتند که از آن میان، 18 نفر به طور تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند و با توجه به ملاک‌های ورود و خروج از پژوهش در دو گروه کنترل و تجربی جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده های پژوهش پرسشنامه استاندارد رابطة والد-کودک پیانتا (1994) و کفایت اجتماعی فلنر (1990) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های شاپیروویلک، تی زوجی و تی مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه‌های کنترل و تجربی در پس آزمون خرده مقیاسهای رابطه والد- کودک شامل تعارض (001/0= p.value و 495/5-=t)، نزدیکی (003/0=p.value و 335/3-=t) و وابستگی (001/0=p.value و 952/3=t) و همچنین کفایت اجتماعی اختلاف معناداری وجود دارد و میانگین متغیر تعارض و وابستگی در پس آزمون گروه تجربی کمتر و میانگین متغیر نزدیکی در پس آزمون گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بود. با توجه به نتایج پیشنهاد می‌گردد مادران کودکان اتیسم ضمن تاکید بر ایجاد رابطه نزدیک با فرزند خود از روش درمان فرزند پروری مثبت بهره ببرند. |
| کلیدواژه ها |
| فرزندپروری مثبت، رابطه والد- کودک، کفایت اجتماعی، اتیسم. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
